Acento agudo

´
Acento agudo
Signos ortográficos
	punto ( . ); coma ( , ); punto e coma ( ; ); dous puntos ( : ); puntos suspensivos ( … ); signo de interrogación ( ? ); signo de exclamación ( ! ); comiñas ( « » ) ( ‘ ’ ) ( “ ” ); parénteses ( ( ) ) ; corchetes ( [ ] ) ; raia ( ― ); guión ( ‐ ) ; barra diagonal ( / ) ; apóstrofo ( ' ) ( ’ ); acento ( ◌́ ); acento agudo ( ◌́ ); acento circunflexo ( ◌̂ ); acento grave ( ◌` ); diérese ( ◌̈ ); til ( ~ ); espazo ( )
Outros signos auxiliares
	antilambda ( < > ); antígrafo ( ¶ ); arroba ( @ ) ; asterisco ( * ) ; asterismo ( ⁂ ); barra inversa ( \ ) ; barra vertical ( \| ) ( ¦ ); cancelo ( # ); chaves ( { } ); cruz ( † ) ( ‡ ); e comercial ( & ) ; fin de artigo ( ∎ ) ; frecha ( → ) ; grao ( ° ) ; guión baixo ( _ ) ; ídem ( 〃 ); indicador ordinal ( º ) ( ª ) ; man ( ☞ ); moeda ( ¤ ); parágrafo ( § ) ; porcentaxe ( % ); prima ( ′ ) ( ″ ) ( ‴ ) ; punto de lista ( • ); punto medio ( · ); símbolos lóxicos; ( ⇒ ) ( ¬) ( ∃ ) ( ⊤ ) ( ∴ ); símbolos matemáticos ; ( + ) ( ‒) ( × ) ( ÷ ) ( = ) ( ± ); símbolos monetarios ; ( ¤ ) ( $ ) ( ¢ ) ( £ ) ( ₤ ) ( ¥ ) ( € ); símbolos de propiedade intelectual ; ( © ) ( ℗ ) ( ® ) ( ™ ) ( ℠ ) ( Ⓜ );
Esta caixa: ver; conversa; editar;

O acento agudo é un signo diacrítico consistente nunha pequena raia que baixa de dereita a esquerda colocada sobre unha vogal ou unha consoante. O acento agudo é o único acento gráfico utilizado habitualmente na lingua galega.

Uso en galego Editar

Indicar a sílaba tónica dunha palabra: médico, revólver, canón.
Distinguir palabras homógrafas, con diferente timbre da vogal tónica ou unha tónica e outra átona: óso, dá.
Nalgúns casos especiais, para distinguir o sentido dunha frase cando hai ambigüidade: Dime que queres / Dime qué queres.
Aparece nalgunhas palabras estranxeiras non adaptadas en galego: déjà vu

Usos noutras linguas Editar

Ademais dos usos habituais na lingua galega, outros idiomas empregan o acento agudo para sinalar outras situacións:

En catalán, francés e italiano indica que as vogais que o levan son pechadas: é pronúnciase [e] e ó pronúnciase [o]. Pola contra, en portugués indican que as vogais son abertas.
En polaco, úsase na vogal o (ó) para indicar que se pronuncia máis pechada, máis posterior e máis arredondeada: [u] en vez de [ɔ].
En checo, eslovaco, húngaro e irlandés indican as vogais longas.
En certas linguas eslavas sitúase sobre algunhas consoantes para indicar palatalización.
Indica o ton en vietnamita, na transcrición Pinyin do mandarín e nalgunhas linguas africanas.
En danés e neerlandés emprégase para indicar énfase.
En feroés, islandés ou húngaro as vogais con acento agudo teñen diferente pronuncia.

Véxase tamén Editar

Outros artigos Editar

Acento gráfico

Bibliografía Editar

Dosil López, Benxamín; Riveiro Costa, Xesús (2004). Dicionario de ortografía da lingua galega. A Coruña: Galinova Editorial. ISBN 84-9737-040-6.