Dilçilik
Insan dillərini öyrənən elm
Dilçilik, dilşünaslıq, linqvistika — dil, dilçilik, onun ictimai təbiəti və funksiyaları, daxili quruluşu, funksiyalarının qanunauyğunluqları, tarixi inkişafı və konkret dillərin təsnifatı haqqında elm. Dil (mövcud və ya nə vaxtsa mövcud olmuş dillər) haqqında elm. Dilçiliyə qədərki, mikrodilçilik və metadilçilik kimi hissələrə bölünür.[1]
Dilçilik |
Nəzəri linqvistika |
Fonologiya Semantika (+leksik) Praqmatika Koqnitiv linqvistika Generativ linqvistika |
Deskriptiv linqvistika |
Antropoloji linqvistika Təkamül linqvistikası (müqayisəli-tarixi |
Tətbiqi linqvistika |
Kompyuter linqvistikası Forensika Dilin mənimsənilməsi Language assessment Language development Preskriptivizm Antropoloji linqvistika Neyrolinqvistika Stilistika |
Digərləri |
Ədəbiyyat Oxuma Tipologiya Linqvistikanın tarixi Linqvistlərin siyahısı Həll olunmamış problemlər |
Portal Linqvistika |
Nəzəri dilçilik şərti olaraq ümumi və xüsusi dilçiliklərə bölünür. İngilis və fransız mənbələrində linqvistika işlənsə də o, dilçiliyin sinonimi kimi başà düşülür. Strukturalizmdə daxili və xarici dilçilik fərqləndirilsə də, linqivistika ümumi və nəzəri dilçiliyin bir hissəsi kimi başa düşülür. XX əsrin 50-ci illərindən bu yana linqvistika çağdaş, sinxron, daxili struktura yönəlikli bir elm kimi götürülür və bütün səviyyələrdə dil qanunauyğunluqlarını aydın və formal təsvir metodlarla tədqiq edir.[2]